പത്രാധിപര്‍ തിരിച്ചയച്ച ഒരു ഹൃദയം

                                                    
 പത്രാധിപര്‍ വെട്ടിനിരത്തി
തിരിച്ചയച്ചോരെന്റെ
ഹൃദയം രക്തം വാര്‍ന്നു നിന്നു തേങ്ങി
അച്ഛനെന്നെ കൊതിപ്പിച്ച്
ഏതോ ദിവ്യമാം വെളിച്ചം കാണുവാന്‍
പറഞ്ഞയച്ചതില്‍  പിന്നെ
മനസ്സിലിതെത്ര പൂത്തിരികള്‍
കത്തിച്ചു ഞാന്‍  കാത്തിരുന്നു വൃഥാ...

 ചെന്നുകയറി പതുങ്ങി നിന്നന്യഥാ-
ബോധത്തോടേറെനേരം ഞാന്‍

മുകളില്‍ കറങ്ങും പങ്ക
എന്തോ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു....
കറങ്ങും കസേരയിതിരുന്ന കശ്മലന്‍
തെല്ലു പുച്ഛം കലെര്ന്നെന്നെ                                                         
ക്രുദ്ധനായൊന്നുനോക്കി

ഉളളു പിടച്ചുപോയി......
പിന്നെയെന്‍  പട്ടുപുടുവ വലിച്ചുലച്ച്
ഏതോ ഇരുളിന്‍  ഗര്ഭത്തില്‍  കൊണ്ടു
പോയൊളിപ്പിച്ചു.....
എന്നെപ്പോലൊരൊത്തിരി പേരുണ്ടായിരുന്നു
ഹതഭാഗ്യര്‍  ....ഭാഗ്യേന്വേഷികള്‍
അവര്‍  തങ്ങളില്‍  തങ്ങളില്‍
സൌന്ദര്യം തനിക്കു തന്നെയെന്നു പറഞ്ഞ്
അന്യോന്യമേറെ കലഹിച്ചു
ഉള്ഭയം കൊണ്ടു ഞാനൊന്നുമേ
മിണ്ടിയില്ല....
ഇരുളിന്‍ പുതപ്പ് വാരി ചുറ്റി
ഏതൊ മൂലയില്‍  ചുരുണ്ടു കിടന്നു
ഉറക്കം വന്നതേയില്ല...അച്ഛന് പറഞ്ഞൊരാ
പൊന്‍ വളിച്ചം വന്നെത്തി നോക്കുന്നതും
കാത്ത് എത്ര മുഷിഞ്ഞുഷ്ണിച്ചു ഞാനിരുന്നു.
സര്പ്പ സുന്ദിരകള്‍  മദാലസരായ്
മിഴിപൂട്ടിയുറങ്ങുമ്പോള്‍
നഗ്നവടിവുകള്‍  തേടി വാതില്‍  തുറന്ന്
ഇഴഞ്ഞെത്തുമാ കൈവരിരലുകള്‍ കണ്ടു ......

പുറത്തിക്കിളി പൂണ്ടചിരികളുയരുമ്പോള്‍
ഒട്ടിയ കവിള്ത്തടങ്ങള്‍  തടവി
ഞാന്‍ ലജ്ജപൂണ്ടിരുന്നു.......
ആര്ത്ത നാദങ്ങളായിടക്കിടെ
അലച്ചെത്തിയ തേങ്ങളുകള്‍
വന്യമാമേതോകാറ്റിന്നീണമെന്നു
ഞാന്‍ കരുതി
ഉച്ചവെയിലിന്നുഷ്ണത്തിനൊപ്പമൊരുനാള്‍
ആ കൈകള്‍ എന്നെയും തേടി പതുങ്ങിയെത്തി
ഒന്നുമോര്മ്മയില്ല...
ബോധമബോധ തലങ്ങളില്‍  നിന്നും
രക്ത ധമനികള്‍ കിനിഞ്ഞു പൊട്ടു-
ന്നൊരൊച്ചമാത്രംകേട്ടു......
എപ്പൊഴോ മിഴിതുറക്കുമ്പോള്‍
രക്തം വാര്ന്നൊഴുകുന്നൊരെന്‍
നഗ്ന ശരീരം കണ്ടു പൊട്ടിത്തരിച്ചു
കൂര്ത്ത നഖവിരല്‍പ്പാടിന്റെ നീറ്റെലെന്‍
ഹൃത്തിലിപ്പോഴും ചൂഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു....
മുകളില്‍ കറങ്ങും പങ്ക
അപ്പഴുമെന്തോ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു....

വേണ്ട വെളിച്ചങ്ങള്‍........
വേണ്ട പുറംകാഴ്ചകള്‍....
അച്ഛനൊറ്റയ്ക്ക് ശോകമൂകമാം ഇരുളിന്‍
കല്ലുകള്‍  കൊണ്ട്പണിതുയര്ത്തിയ 
കോട്ടയതൊന്നുണ്ടല്ലോ......?
ഇത്തിരിനേരം ഞാനതിലൊറ്റയ്ക്കൊന്നിരുന്ന്
പൊട്ടിക്കരഞ്ഞോട്ടെ......!
.