കൊച്ചു പെരുന്നാളിന്റെയന്ന്
നെയ്ച്ചോറ് വെച്ചു വിളമ്പവേ
പെട്ടന്നക്കരയുള്ളോരിക്കാനെ
ക്കുറിച്ചോര്‍ത്തുപോയാമിന
കൊച്ചരിയിട്ടു വേവിച്ചൊരാ
വട്ടചെമ്പു തണുത്തിട്ടും
ഉള്ളിലെ തീ
കെട്ടടങ്ങിയതേയില്ല...
എത്രനാളായൊന്ന് വിളിച്ചിട്ട്...?
എത്രനാളായൊന്ന് വിളിച്ചിട്ട്...?
മെക്കാ മദീനാ
നാടാണതെങ്കിലും
ഉഷ്ണ മരുഭൂമിയല്ലേ.......?
ചക്രം തിരിച്ചു പായുന്ന
ജോലി എത്ര ഭയാനകം...!
നിത്യവും നാം കാണുന്നതല്ലേ....?
ചുട്ടു പൊള്ളും മണല്ത്തരി പോലെ
ചുട്ടു പൊള്ളും മണല്ത്തരി പോലെ
ഇത്തിരി പരിഭവ കൂടുതലുണ്ട് പണ്ടേ....
കിട്ടിയ പൊന്നു കുറഞ്ഞു
പോയത്രെ....
പെറ്റു കൂട്ടിയതോ....
മൂന്നും പെണ്കുരുന്നുകള്‍....!!!
പടച്ച തമ്പുരാനേ
നീ പെണ്ണിനെ പണിച്ചു
വിട്ടത്
പഴിച്ചു കൊല്ലുവാനോ...?
ഉച്ചവെയില്‍ ചാഞ്ഞൊരുനേരം
കതകടച്ചൊറ്റയ്ക്ക്
മുറിയില്‍ പോയിരുന്നു
കരഞ്ഞേറനേരം....
മച്ചിന്റെ കോണിലിരുന്നേതോ
കൊച്ചരി പ്രാവ് കുറുകി
വിളിച്ചൂ....
നിക്കാഹിന്റെയന്നെന്നപോലെ
വീടണഞ്ഞ്......
ആളുകള്‍ പിരിഞ്ഞനേരം
കുളിച്ചത്താഴമുണ്ട്
അത്തറുപൂശിമണത്ത
കുപ്പായവുമിട്ട്
ഏതോ അറബിക്കഥയിലെ
സുല്ത്താന്‍ രാജകുമാരനെപ്പോലെ
ഏതോ അറബിക്കഥയിലെ
സുല്ത്താന്‍ രാജകുമാരനെപ്പോലെ
പുത്തന്‍മാരന്‍ ചാരേ
പട്ടുമെത്തയില്‍
വന്നിരിക്കുന്ന
പോലെ തോന്നി....
ഉള്ളിലേതോ
കുസൃതിയൊളിപ്പിച്ച്
ആ വെള്ളാരം കണ്ണുകള്‍
നിശ്ചല ജലാശയത്തിലെ
പരല്‍ മീനുകളെപ്പോലെ
തുള്ളിക്കളിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ....!
ലജ്ജപൂണ്ടവളുടെ മുഖം
തുടുത്തിരുന്നെങ്കിലും
കട്ടിലോരത്ത് കിടന്ന
കിതാബെടുത്ത്
വെറുതെ മറിച്ചു നോക്കികൊണ്ട്
മറ്റേതോ ദുനിയാവിലെന്നവണ്ണം
പുതുപ്പെണ്ണിരുന്നു.......
അരുമയാമേതോ പക്ഷിയെപ്പോലെ...!
കൂട്ടിയും കിഴിച്ചുമിട്ടേതോ
അക്കഗണിതങ്ങളായിരുന്നതില്‍
മുഴുവന്‍
ഒട്ടും മനസ്സിലായതേയില്ല....
ഒപ്പനപ്പാട്ടിന്റെ താളം
മാത്രം
ഖല്‍ബില്‍ മുഴങ്ങി കേട്ടു.....
മൈലാഞ്ചി ചിത്രമെഴുതിയോരാ
മൃദുലമാം കൈകള്‍ കവര്‍ന്ന്
ചിത്രശലഭങ്ങളെപ്പോലെ
പുതുമാരന്റെചുണ്ടിണകള്‍
ആദ്യമായാപൂമേനിയില്‍
മുത്തം പകരവേ......
ഉള്‍പ്പുളകങ്ങളാല്‍
കോരിത്തരിച്ചു പോയി
എത്ര സുന്ദരമീ ജീവിതമെന്ന്
വെറുതെ നിനച്ചു പോയി..
കൊച്ചു പെരുന്നാളായിട്ടിത്ര
നേരമായിട്ടൊന്ന്
വിളിച്ചില്ലല്ലോ
അത്രമേല്‍ വെറുത്തു പോയോ..?
അപ്പുറം ജാലകപ്പടികള്‍ക്കിടയിലൂടെ
ചെക്ക് കളിച്ചു തളരുന്ന
കുട്ടികളുടെ തട്ടമിളകുന്നത്
കാണാം
ചിത്രത്തുമ്പികളെപ്പോലെ
പാറുകയാണവര്‍
ചിത്രപ്പണികള്‍ ചെയ്ത്
കൂട്ടുന്നുണ്ട്
പടച്ചോനവരിലും....!
മറ്റാരും കാണാതെ....
ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍
ആധിവന്നുള്ളില്‍
തീയാളുന്നു.....
പെട്ടന്നായിരുന്നല്ലോ.......
മേശപ്പുറത്ത്
കരിമ്പൂച്ചപോല്‍
കെട്ടുറങ്ങിക്കിടന്ന ഫോണ്‍
ഉച്ചത്തില്‍
നീട്ടിച്ചിലച്ചത്
എത്ര ദിവസങ്ങള്‍ക്കു
ശേഷമാണ്.....
ഒട്ടു പരിഭ്രമത്തോടെ
വെപ്രാളപ്പെട്ടെഴുന്നേറ്റ്
അപ്പുറമെത്തവേ
വീണ്ടും ഫോണ്‍
നിശ്ചലമാകുന്നു...
കൊച്ചു ഫോണ്‍
കൈയിലൊളിപ്പിച്ച്
കുട്ടികള്‍ പുറത്തൊളിഞ്ഞു
നിന്ന്
അകത്തേക്കൊത്തി
നോക്കുന്നുണ്ട്
അമര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച
ചിരിയുമായി....
ചായകുടിക്കേണ്ട
നേരമാറിതണുത്തെന്നോ..!
കട്ടിലില്‍ നിന്നുമ്മച്ചിയെ
പെട്ടന്നെഴുനേല്പിക്കാന്‍
പെട്ടന്നെഴുനേല്പിക്കാന്‍
കണ്ടയൊറ്റ മാര്‍ഗ്ഗമാണന്നോ
ഒക്കെ ശരിതന്നെ......
ഒരു നിശ്ചലചിത്രം പോലെ
നില്ക്കകയാണവള്‍....
നില്ക്കകയാണവള്‍....
ഫോണ്‍ വീണ്ടും
ചിലയ്ക്കുന്നതും കാത്ത്.....
