കോടാലി...ഒരു കോടാലി...

കോടാലിക്കൊരു കൈയുവേണം.....
കോലുമുഴമഞ്ചാറു നീളവും വേണം....
കോവാലനാശാരിയെക്കാണുവാനായി
നാളുകള്‍ കുറെയായി ഞാന്‍ നടക്കുന്നു
അന്നാള് ചെന്നപ്പോളാശാരി
കട്ടിള കൂട്ടുവാന്‍ പോയി.....
ഇന്നാള് ചെന്നപ്പോള്‍.......
തടിമൂപ്പരുമൊന്നിച്ച് എങ്ങോട്ടോ പോയി
പിന്നൊരുന്നാള് മോന്തിക്ക്
ചെല്ലുമ്പോളുണ്ട്........
കോലം കെട്ടങ്ങനെ കോലായിലിരിപ്പുണ്ട്
കോമരത്തെപ്പോലാരോ ഉറഞ്ഞു
തുള്ളുന്നുണ്ടകത്ത്...
ഒട്ടും ചിന്തേരിടാത്ത എരിപൊരി വാക്കുകള്‍
പുറത്തേക്ക് ചാടുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു
അകത്തുനിന്നും.......!
.
അതിനെത്തടുക്കുവാനായി
കൊട്ടുവടികൊണ്ടിടയ്ക്ക്
തട്ടുന്നുമുണ്ടാശാരി.......
മുറ്റത്തു ചെന്നു നിന്നു ഞാന്‍
മുരടൊന്നനക്കിയിട്ടും..........
എന്നെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കുന്ന
പോലുമില്ല....
ഒരുവേള ഞാനതിന്‍ എരിവും പുളിയും
നുകര്‍ന്നു നില്ക്കെ
ഒടുവില്‍ ചാട്ടുളിപോലൊരു
നോട്ടമെറിഞ്ഞെന്നെ
കോവലനാശാരി നോക്കുന്നു...

ക്..ക് കോടാലിക്കൊരു കൈയുവേണം....
കൂലങ്കഷമായൊന്നാലോചിച്ചിട്ട്
കോവലനാശാരി ചൊല്ലുന്നു....
വിളഞ്ഞ കാഞ്ഞിരത്തടിയുണ്ടതിന്റെ
ഗുണമൊന്നു വേറെതന്നെ....
പണികഴിഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍
വാങ്ങിവരാം.......
അതിനുളള പണം തന്നാല്‍‌ മതി
മുന്നെതന്നെ.....

പെട്ടു പോയല്ലോ ഞാന്‍ കഷ്ടം......
ഒട്ടും മാറാതെ വെച്ചിരുന്നരഞ്ഞൂറ് രൂപാ
നോട്ടിന്റെ പുത്തന്‍ മണമുളള
തുട്ടുണ്ടായിരുന്നല്ലോ കൈയില്‍
അല്പം മടിച്ചുമടിച്ചാണങ്കിലുമത് കൊടുത്തിട്ട്
ഞാന്‍ പറയുന്നു
 പിന്നെ പറയാം കണക്കൊക്കെ...
കോടാലിക്കൊരു കൈയു വേണം

വീട്ടിന്‍ ചെവിരില്‍ നിന്നൊരാ മൂവാണ്ടന്‍ മാവ്
കാറ്റത്തും മഴയത്തുമൊടിഞ്ഞു വീണേ....
മുറിച്ചൊന്നു മാറ്റുവാന്‍
ആളെത്തിരക്കി നടന്നിട്ട്
ആശ നശിച്ച് ഞാനിറങ്ങിയതാണേ...
രണ്ടു കൊത്തിന്റെ കാര്യമേയുള്ളുവെന്ന്
ഭാര്യ പറയുന്നു......!
ഇത്തിരി വ്യായാമവുമാകുമത്ര....

നാളുകള്‍  കടന്നു പോയി ആഴ്ചകളായി...
കോടാലിക്കൊരു കൈയുവേണം
ഇന്നലെ മിനഞ്ഞാന്നും ഇന്നും കൂടി
ഞാന്‍ കോവാലനാശാരിയെ ക്കാണാന്‍
പോയിട്ടും കണ്ടില്ല
ടിവിയില്‍ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ അതിയാന്റെ
പെമ്പ്രോത്തിപറയുന്നു
എങ്ങാണ്ട് പോയി...എങ്ങോട്ടോ പോയി...
വാത്തലപോയപോലെന്‍
കോടാലിമാത്രം മൂലയിലിരുന്ന് കരയുന്നുണ്ട്.....

( എന്തിരോ...എന്തോ ആയോ..എന്റെ അഞ്ഞൂറ് രൂപയുടെ ഗതികള്.....)