ശരണാര്ത്ഥി

മകനേ ...നീയെന്തിനാണച്ഛനെ
ഇറയത്തു തന്നെ നിര്ത്തിയിരീക്കുന്നത്...?
മഴ നനഞ്ഞേറ ദൂരമലഞ്ഞു വന്നതല്ലേ...
മഴക്കോള് കണ്ടു പനിപ്പേടിയിലച്ഛന്‍
വഴിയോരത്തേതോ കടത്തിണ്ണയില്‍
ഏറെ നേരം കയറി നില്പുണ്ടായിരുന്നല്ലോ..?
കാലന്‍ കുട ഒന്നുണ്ടയിരുന്നതെന്നേ
നരിച്ചീറുപോല്‍ ഒടിഞ്ഞു
തൂങ്ങി പോയിരുന്നല്ലോ....?
ദിക്കുകളിടക്കിടെ തെറ്റുമായിരുന്നെങ്കിലും
തപ്പിതടഞ്ഞിങ്ങെത്തിയില്ലേ...?
എന്തത്ഭുതം...!!
വഴിയിലൊന്നുരണ്ടു തവണ
വഴുക്കലില്‍  തെന്നി കാലിടറിയിരുന്നു
വീഴാഞ്ഞതെന്തോ മഹാഭാഗ്യം..!

നരവീണ ശിരസ്സില്‍  നിന്നിപ്പോഴും
മഴവെളളമിറ്റുവീഴുന്നതു കണ്ടില്ലേ...?
തോര്ത്തുമുണ്ടൊന്നത് വേഗമച്ഛന്
തലതോര്ത്താനായെടുത്തു തരുമോ നീ
ജ്വര ബാധയേറ്റപോല്‍
ഉള്ളു  കിടുങ്ങി വിറയ്ക്കുകയാണച്ഛന്
ഒരു വേള ഇന്നൊന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ലന്നതു പോലും
മറന്നു പോയല്ലോ...?

പുലരി വന്നു വിളിക്കുന്നതിന്‍  മുമ്പെ
പുറപ്പെട്ടതാണാ ശരണാലയത്തിന്റെ
പടികളിറങ്ങി
ആരോടുമൊന്നും മിണ്ടാതെ

മകനേ...നീ കതക് തുറക്കാത്തതെന്തേ..?
ഇത്തിരി മുമ്പെകൂടി നീ കൊച്ചു മകനുമൊന്നിച്ച്
മുറ്റത്ത് മഴതീര്ത്തമുറിവുകളില്‍
തെല്ലു ദു:ഖം കലര്ന്നറപ്പോടെ
നോക്കി നില്പുണ്ടായിരുന്നല്ലോ..?
 ഇഷ്ടിക പാകി നിരത്തി
വൃത്തിയാക്കാത്തതിനെനെക്കുറിച്ച്
നിന്റെ ഭാര്യ പരിഭവം പറഞ്ഞിരിക്കാമല്ലോ...?
പുത്തന്‍  ചെരുപ്പുകള്‍  പൂമുഖത്തുതന്നെ
ചിതറികിടപ്പുണ്ടല്ലോ...
പെട്ടന്നു നീയിതെങ്ങോട്ടു പോയി..?

പണ്ടച്ഛന്‍  രാത്രി വരുന്നതും കാത്ത്
നീയെത്ര നേരം വേണമെങ്കിലും
ഉറക്കത്തെ കണ്ണുരുട്ടി
പേടിപ്പിച്ചിരിക്കുമായിരുന്നല്ലോ....
നിഴല്‍  വെട്ടം കാണുന്ന മാത്രയില്‍
ഓടിവന്നച്ഛനെ വട്ടം പിടിച്ച്
കൈയിലെ പൊതി തട്ടിപ്പറിച്ച്
തേനൂറും മധുരമിഠായികള്‍ 
നൊട്ടി നുണയുമായിരുന്നല്ലോ....
അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിന്നുഷ്ണത്തില്‍
തലചായ്ചുവെച്ചുറങ്ങുമായിരുന്ന
ആ മുഖമെത്രപെട്ടന്നാണ് മാറിയത്

 മകനേ വീണ്ടും മഴവരുന്നുണ്ടലറി വിളിച്ച്
വെളിച്ചങ്ങളൊക്കെ കെട്ടു പോകാനിടയുണ്ടല്ലോ
ഇരുളിന്‍  കരള്‍ പിളര്ത്തികൊണ്ടിടി
മിന്നലുകള്‍  മാത്രം വരും....
അടഞ്ഞവാതിലുകള്ക്കിടയിലും
അടക്കം പറച്ചിലുകളച്ഛന് കേള്ക്കാമല്ലോ..!

മകനേ കതകു തുറക്കുക......
ഒരു നിമിഷം നിന്മുഖമച്ഛനൊന്ന് കാണട്ടെ
ഒത്തിരി ദിവസങ്ങളായി പുലര്‍ സ്വപനങ്ങളില്‍
നിനക്കെന്തോ പറ്റിയതായികണ്ട്
അച്ഛന്‍  ഞെട്ടിയുണരുകയാണല്ലോ..
മകനേ മാറാലവീണേറെ പഴകിയതാണീ
വൃദ്ധപിതാവിന്‍ ഹൃദയമെങ്കിലും
മാപ്പു തരൂ...മകനേ...മകനേ....